VENLA! Eindelijk deelgenomen aan de grootste aflossing ter wereld met team SLOK!
Wegens wat onverwachte (maar begrijpelijke) gezondheidsperikelen van ploeggenoten bleek zaterdagochtend dat ik een lange afstand ging moeten lopen.
Het was zeker 2 jaar geleden dat ik nog meer dan 7km georiënteerd had, en bovendien had ik tijdens mijn laatste wedstrijd (BCR), na 5km een enorme kramp gekregen in mijn voet - waardoor ik amper nog kon lopen in de schnitzel - dus ik beloofde mijn ploeggenoten dat het wel zou lukken, als ik heel rustig mocht lopen.
Die voet voelt nog altijd een beetje stroef, dus ik was echt bang dat die kramp zou terugkomen...
Aangezien onze theorie was dat Liesbeth meer voordeel zou putten uit de massastart dan ik, werd ik 4e loper (8,7km).
De theorie bleek te kloppen, Liesbet deed het fantastisch! Je moet het maar doen, als minst ervaren binnen onze ploeg in een meute van 1200 loopsters vertrekken en je zenuwen de baas blijven!
Ze kwam binnen als 235e, en Sofie hield die positie heel mooi vast.
Dan was Kim aan de beurt, en die ging er als een speer van door, en liep 40' zo fris als een hoentje de schnitzel in.
Gelukkig had ik niet gekeken wat toen onze positie was (157e bleek achteraf), want het was zo al ironisch genoeg dat ik als traagste van onze ploeg, het moest opnemen tegen de snelste lopers van de andere ploegen.
Plan aangehouden en rustig gejogd. Ik werd dus ook zeer regelmatig door treintjes van 3 à 5 loopsters voorbijgelopen. Ik was nog steeds bang dat de kramp zou komen, dus heb ik die treintjes laten begaan en heb ik steeds zelf mijn kaart gelezen. Midden het parcours was er een enorme heuvel ('berg' voor ons), en die vergde serieus wat krachten. De post nadien serieus gemist, maar dat kwam niet echt daardoor, het was daar gewoon heel groen en moeilijk te herkennen waar je precies was. Nadien nog wat posten op de groene flank van die berg, wroeten!
Eenmaal terug in het vlakke gedeelde, leek het bos wel een autostrade geworden, alle 1e, 2e, en 3e loopsters waren daar gepasseerd dus er waren echt paden bijgemaakt die heel goed liepen.
En toen was ik er eindelijk, het begon toch zwaar te worden aan het einde! Gelukkig stond de voltallige ploeg me op te wachten aan de laatste post, zodat ik nog een boost kreeg om de schnitzel te lopen. De kramp was er deze keer niet echt, maar mijn voet voelde wel heel stijf aan.
Achteraf gezien had ik misschien toch iets sneller gekund, maar voor het zelfde geld had ik dan toch die kramp gekregen en dan was het helemaal om zeep....
We waren op zich wel blij met het resultaat (276/1200) en weten nu dat als we (ik bedoel dan vnl Sofie & ik uiteraard) wat meer trainen, we volgend jaar zeker voor een top 200 notering kunnen gaan!
Hopelijk toch, want we hadden echt een héél tof team, en het was dan ook een heel plezant weekend!
THANKS TO LIESBETH, SOFIE & KIM !!
Resultaat van ons team:
http://online.jukola.com/tulokset/en/j2013_ve/kilp...